Εργασία-Περίληψη από το βιβλίο Κιλκισιώτικες Αναμνήσεις

Θανάσης Χατζημητάκος

'' Το Γυμνάσιο ''

Στο απόσπασμα ''Το Γυμνάσιο'' από το βιβλίο Κιλκισιώτικες Αναμνήσεις του Θανάση Χατζημητάκου μας εξιστορεί τη μαθητική του ζωή στο Γυμνάσιο Κιλκίς.

Στην αρχή του αποσπάσματος διηγείται την προσπάθεια των Βουλγάρων να κτίσουν σχολεία Βουλγαρικά, ένα εκ των οποίων ήταν κοντά στον Άγιο Δημήτριο (το σημερινό Λαογραφικό Μουσείο). Οι πρώτοι πρόσφυγες της πόλης ήταν οι Στρωμνιτσιώτες,ακολούθησαν οι Καυκάσιοι και λίγοι Θρακιώτες, και γύρω στα 1917 έκαναν το παλιό Βουλγαρικό σχολείο ημιγυμνάσιο.Την πρώτη εμπειρία του από το Γυμνάσιο τότε του Κιλκίς την απέκτησε απο τα μεγαλύτερα αδέλφια του τα οποία φοιτούσαν στο τότε Αστικό Γυμνάσιο με τις 8 τάξεις. Θυμάται τις συζητήσεις των αδελφών του για τα μαθήματα και τους ξεχωριστούς καθηγητές σε κάθε ένα απὸ αυτά. Έπειτα από λίγα χρόνια γνώρισε και ο ίδιος το γυμνάσιο ως λιλιπούτειος μαθητής. Επίσης θυμάται τα κτίρια των σχολείων που στην Κατοχή ήταν επιταγμένα από τους Γερμανούς και το γυμνάσιο συνέχιζε να λειτουργεί στριμωγμένο σε διάφορα σπίτια. Εκεί φοίτησε στην Α' Αστικού Γυμνασίου και έδωσε μετά για την προαγωγή του κατατακτήριες εξετάσεις για την Β' Γυμνασίου στο σπίτι του καθηγητή Βάτση στο οποίο στεγάζονταν το γυμνάσιο. Μετά την απελευθέρωση από του Γερμανούς έχασε το όνειρο του να φοιτήσει κανονικά στην Β' τάξη του Αστικού Γυμνασίου επειδή το Υπουργείο κατήργησε τις δύο πρώτες τάξεις.Τέλος, η πρώτη επαφή με το κτίσμα του παλιού Βουλγαρικού σχολείου έγινε την επόμενη χρονιά 1945 που με το απολυτήριο του Δημοτικού έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις. Σπούδασε φιλοσοφική στη συμπρωτεύουσα και όταν ήρθε η ώρα να διδάξει στο παλιό του σχολείο τα συναισθήματά του ήταν ανάμεικτα. Πέρασαν γενιές και γενιές από το Γυμνάσιο Κιλκίς, μορφώθηκαν, σπούδασαν, πρόκοψαν στα γράμματα και στις επιστήμες και σήμερα το φυτώριο αυτό της γνώσης έχει να αποδείξει επιστήμονες που διέπρεψαν σε πολλούς τομείς.

<<Αυτό το φυτώριο γνώσεις είναι το παλιό Γυμνάσιο του Κιλκίς αλλά και νοσταλγία των καλύτερων χρόνων της ζωή μας, τουλάχιστον για εμάς τους παλιούς>>. Αυτή είναι η τελευταία φραση του Θανάση Χατζημητάκου στο απόσπασμα του “Το Γυμνάσιο”

             

                                                                    Αθηνά Μυλωνά